Het hoofd koel houden
Waar het normaal gesproken in de zomer komkommertijd is qua nieuws lijkt er in 2018 een waterval over ons heen te komen. Niet in de letterlijke zin ,want in Nederland is het nog nooit zo droog geweest . Nee, ik bedoel de politieke aardverschuivingen die het wereldbeeld van nu bepalen.
Na de 2e Wereldoorlog was men vol overtuiging erop gericht om zoveel mogelijk landen aan boord te krijgen. Die vanzelfsprekendheid is er niet meer. Ik las een treffende zin: ‘Het is onvoorstelbaar onvoorspelbaar in de wereld’.
De VS wil als mondiale supermacht af van verplichtingen, Azië, met China aan kop, wordt steeds belangrijker en Turkije en Rusland bedrijven hun eigen politiek.
Er lijkt sprake van een grote reset en Europa zit er als een tosti tussen.
Tijdens het presidentschap van Obama leek het toch onvoorstelbaar dat er nu een fase is waar ene Donald als een jokkebrokkende olifant in een porseleinkast te keer gaat.
Zó impulsief,onvoorspelbaar, alles voor de bühne, ontactisch, niet diplomatiek en vaak ronduit onbeschoft trekt de karavaan, zich beperkend tot een Trump-promotie, de wereld door. Schofferend op de G7 in Canada, Trudeau beledigend om alvast indruk te maken op Kim Jong-un ( Kijk ‘s wat ik kan ), terwijl Kim Jong-un na de ontmoeting met een tevreden gevoel huiswaarts keerde en dacht:’ Liegen kan ik ook, we gaan gewoon verder met waar we mee bezig waren’. En passant noemde Trump Kim een zeer getalenteerde man die heel veel van zijn land houdt, terwijl hij hem een paar weken daarvoor nog voor rotte vis uitmaakte.
Vervolgens trok de kermis naar Helsinki voor een overleg met Poetin.
Bij ieder ander zou je denken: ‘Een glaasje teveel wodka op ‘, maar bij Trump is het geen incident : ‘Ik zie geen reden dat het Rusland geweest is door wie de verkiezingen in America zijn beïnvloed’. Hiermee zijn eigen inlichtingendienst onderuit schoffelend. Zelfs bij zijn eigen Republikeinse club brak acuut een darmklachtenepidemie uit. Als je iets Poetin niet kan verwijten is het dat hij de onderdaan die namens hem opereert afvalt.Wat zal hij die avond onder het genot van een hele fles wodka gegniffeld hebben.
Hoewel men in de steden zich over het algemeen dood schaamt voor hun president lijkt men op het platteland gecharmeerd te zijn van het ‘America first’-geroeptoeter zonder de consequenties te zien van wat bijvoorbeeld zo’n handelsoorlog, ook voor de Amerikanen zelf, zou aanrichten. De opkomst van het populisme zoals we dat ook in Europa zien.
Er wordt veel gesproken over nationalisme en identiteit. Nationalisme wordt vaak gezien als een rechts ‘feestje’ en eerlijk gezegd kan dat links wel verweten worden aangezien links zich er tegen verzet terwijl er natuurlijk niets mis is met gezond nationalisme. Bovendien, als links alleen maar bezig is met de hakken in
het zand zetten dan is het rechts-nationalisme de enige uitweg voor mensen die verandering willen.
Links zou de mogelijkheden die de andere weg biedt veel duidelijker moeten blootleggen.
O.a. door de immigratie zijn er nu eenmaal nieuwe verhoudingen ontstaan in de samenleving en dat betekent aanpassen en investeren in het gevoel dat iedereen erbij hoort. Uiteraard moeten we niet naïef zijn en de problemen, die er beslist ook zijn, onder ogen zien ,maar de agressie van extreem-rechts is voornamelijk gebaseerd op angst voor zaken die opgelost kunnen worden wanneer je elkaar beter leert kennen.
Zo las ik dat in Frankrijk, na de aanslagen van 2015 en 2016, juist onder jongeren een beweging gaande is die staat voor de wil te geloven in een gemeenschappelijke toekomst ondanks grenzen van klasse en woongebied. Tijdens het WK voetbal, gewonnen door de Fransen, bleek dat een groot deel van de spelers (juist de toppers) opgroeiden in de banlieue. Zij werden bejubeld. Journalisten spoedden zich naar de voorstad van Parijs om te zien waar sterspeler Mbappé woonde en zagen dat, ondanks de armoede, structuren als voetbalclubs tot opmerkelijke saamhorigheid leiden. Mbappé, slechts 19 jaar oud (achtergrond Kameroen en Algerije), verdient inmiddels goed als profvoetballer en steunt nu financieel allerlei projecten.
Het Belgische elftal bestond ook uit ten minste 5 spelers die een dubbel paspoort hadden. Ze droegen uit er trots op te zijn om voor België uit te komen. België speelde een goed toernooi en de vlag ging uit bij terugkomst. Het was feest ! Behalve bij Bart de Wever die de Vlaamse Leeuw-vlag hees. Het kwam hem niet goed uit dat die ‘allochtonen’ België op de kaart hadden gezet.
Een ander geval deed zich voor in Duitsland. Özil, een speler van grote klasse, woont zijn hele leven in Duitsland en heeft een Turkse achtergrond. Even voor het WK deed een foto de ronde waarop hij samen met Erdogan staat. Dat werd hem kwalijk genomen en het was misschien ook niet zo handig maar de reacties vol wantrouwen en racisme waren buiten proportie. Uiteindelijk werd het WK een fiasco voor de Duitsers en je raadt het al…de schuld van jawel…Özil. Hij was zo teleurgesteld dat hij besloot nooit meer voor het Duitse team uit te komen. In zijn brief vertelt hij dat hij altijd met volle overgave gevoetbald heeft voor Duitsland, er is opgegroeid, naar school is gegaan en slechts vanuit zijn achtergrond met respect omgaat met de leider van Turkije, afgezien van hoe hij over bepaalde situaties denkt. ‘Ik heb een Duits hart en een Turks hart. Een dwang om een deel van jezelf achter te houden leidt alleen maar tot een gevoel van uitsluiting. Als we winnen word ik gezien als een Duitser, maar als we verliezen ben ik een immigrant’.
Tsja.. en dan hebben wij na Schwalbe Zijlstra ene Stef Blok, minister van Buitenlandse Zaken. Na zijn uitlatingen ‘een multiculturele samenleving functioneert per definitie niet en het is genetisch bepaald dat mensen niet aangetrokken zijn tot onbekenden ‘ was zijn excuus natuurlijk volkomen waardeloos ,want juist omdat het gezegd is in een besloten bijeenkomst is het overduidelijk hoe hij er echt over denkt. Succes Stef bij je hartelijke ontvangst in verschillende landen als minister van Buitenlandse zaken.
Laat de Partij van de Arbeid zich dan maar iets rustiger opstellen. Na het forse verlies blijkt de PvdA in opvallend veel gemeenten gewild te zijn als coalitiepartner. In Zutphen had de PvdA-afdeling tijdens de campagne geen rozen, geen rode jassen, maar waren ze wel bij de biljartvereniging en de bijenclub m.a.g. een stijging van 4 naar 5 zetels.
Gewoon zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Precies zoals de PvdA- fractie en de PvdA -wethouder in Steenwijkerland dat aanpakken.
Gewoon het hoofd koel houden !
Marion van den Berg
