De Supermarkt JUMBO, de discounter ACTION en slijterij GALL@GALL willen geen CAO meer afsluiten met de vakbond FNV. Ze proberen met de ondernemingsraad of een personeelsvertegenwoordiging afspraken te maken over arbeidsvoorwaarden waarbij inbegrepen de lonen. Al eerder werd de FNV bij andere bedrijven buiten spel gezet door de andere bonden die wel akkoord gingen met wijziging van de arbeidsvoorwaarden. Dit kan een zorgwekkende ontwikkeling worden genoemd. Ligt de oorzaak alleen bij de FNV? Het aantal werknemers dat lid is van een vakbond, maar met name de FNV is de laatste jaren drastisch gedaald. Dit terwijl verwacht zou worden dat door de onzekerheid op de arbeidsmarkt men bescherming zou zoeken bij een sterke vakbeweging. De onzekerheid over een arbeidsplaats en inkomen neemt alleen maar toe door globalisering, de open grenzen van verkeer van arbeidskrachten in Europa en niet te vergeten door automatisering en robotisering. En is ook nog de solidariteit onder de vakbonden zoek. Er zal een campagne gevoerd moeten worden onder met name jongeren om weer lid te worden van een vakbond. Anders gaat iedereen richting flexibel contract en het minimumloon zoals ik al eerder heb voorspeld. En wat betreft de FNV is nodig: continuïteit in het bestuur en een aansprekende leider.
Een nieuw pensioenstelsel.
Er wordt de laatste tijd veel gesproken over de wenselijkheid of onwenselijkheid van een nieuw pensioenstelsel. Wat mij opvalt is dat in nieuwsrubrieken en opinieprogramma’s alleen de hoger opgeleiden aan bod komen om zich uit te spreken. Velen willen een systeem met zekerheid en alle vrijheid. Dat voor zekerheid ook solidariteit nodig is wordt vaak vergeten.
Dat de lager opgeleiden en betaalden hier niet in meegenomen worden, verklaard men vaak met het feit dat deze groep toch geen belangen heeft. Want deze groep bouwt toch haast geen pensioen op boven de AOW. Hier ligt een taak voor de vakbeweging om juist de kleinere pensioenen wat hoger te maken met een maximale zekerheid.
Inkomensverhoudingen.
De discussie over de beloning van CEO’s (hoogte bazen) heeft aan het licht gebracht dat er in de raden van bestuur en raden van commissarissen van bedrijven goed voor zichzelf wordt gezorgd. Geen wonder want de beloning van de leden van de raad van commissarissen is vaak een percentage van de beloning van de CEO, dus er is een eigen belang om de hoge beloning van de CEO te stimuleren. In de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw vond men dat de beloning van de hoogste baas (het begrip CEO kenden we nog niet) niet meer zou moeten zijn dan 20 x het gemiddelde salaris in de betreffende onderneming. In de meeste ondernemingen lag de verhouding beduidend lager.
Nu krijgt de topman van Philips € 5,1 miljoen en de topman van Unilever € 11.6 miljoen, deze bedragen liggen beduidend hoger dan 20 x het gemiddelde in de betreffende onderneming. Maar…. het wordt inzichtelijk gemaakt. Vanaf dit jaar moet in de jaarverslagen de z.g. pay ratio vermeld worden, dat is dus de verhouding tussen de beloning van de CEO ten opzichte van de gemiddelde beloning.
Jan ten Klooster
