Fractie van de PvdA in actie voor Present

Het is een koude regenachtige dag, die derde zaterdag in januari als de fractie zich als vrijwilliger gaat inzetten voor de Stichting Present. Wij hebben ons aangemeld bij de stichting om een klus te doen van één dag, maar wel een actieve dag. En dat is het geworden. Bij mensen die door gezondheidsproblemen de tuin hadden verwaarloosd mochten wij het nodig snoeiwerk verrichten. Met een boot werden we opgehaald. Letterlijk door weer en wind naar de overkant, waarbij de kleine boot zwaar beladen met 7 personen de overkant moest bereiken.

Aan de overkant werden we verwelkomd door de begeleiding van Present. Daar nog een keer de afspraken doorgenomen wat we die dag zouden gaan doen. Een hydra die jaren gegroeid had en de achterkant van het huis overwoekerde, moest helemaal worden verwijderd. Aan de voorkant van het huis had een klimhortensia het dak bereikt. Ook deze moest worden verwijderd. Niet omdat het lelijk is, maar ter bescherming van het huis. Aan de voorkant stonden ook nog de nodige bomen die teruggesnoeid moesten worden en die als een natuurlijke afscheiding konden worden hergebruikt. Als laatste de bestaande tegels verwijderen, want volgende week komt er een nieuwe groep het tegelpad opnieuw bestraten. En zo hebben we als team in de klei en de regen, vanuit moeilijke posities op het dak een actieve dag gehad.

Een ervaring de anders is dan raadsvoorstellen lezen en standpunten bepalen. Anders dan op papier de juiste beslissingen nemen. Nu konden we gelijk deze mensen helpen en ook ervaren dat door een klein beetje hulp deze mensen de boel weer op de rit krijgen. Het zijn grote projecten om alleen aan te beginnen, maar met een grote groep is het inderdaad “Vele handen maken licht werk”. Voor ons was het een teamdag. Iedereen moest met elkaar samenwerken om tot het beste resultaat te komen. Dat we er aan het eind van de werkdag verregend, onder de blubber, nat en moe uitzagen dat deerde niemand.

Een ervaring die we meenemen als we praten over eenzaamheid in raadsvoorstellen. Hoe kom je daar achter? Het zijn juist de mensen de zich niet laten zien, die zich niet melden waar schrijnende situaties ontstaan. Waar stille armoede is. Waar de vanzelfsprekendheid om mensen om hulp te vragen niet gewoon is. Waar hulpverleners soms een jaar nodig zijn om contact te leggen Een jaar nodig zijn om een vertrouwensband te kweken. Om uiteindelijk deze eenzame mensen ervan kunnen overtuigen dat er ook mensen zijn die bereidt zijn om een helpende hand uit te steken.

Het was een mooie dag, die derde, koude, regenachtige zaterdag in Januari.

Trijn Jongman